Άλλος με τη βάρκα μας…

… ή αλλιώς ΤΟ μπάχαλο με τα ταξί έξω από το ΚΤΕΛ στη Λιοσίων.

Φαντάζομαι ότι δεν είναι το μόνο μέρος που συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, απλά εκεί το θέμα είναι εκτός ελέγχου. Υπάρχει πιάτσα. Ε, και; Σκασίλα τους.

Όλοι οι ταξιτζήδες είναι παρκαρισμένοι λίγο πριν την πιάτσα και περιμένουν τον… αρχηγό. Ο αρχηγός ποιός είναι; Ένας τύπος ο οποίος απλά σε βάζει μέσα στο ταξί (άσχετα από την σειρά σου). Όχι βέβαια μόνο σου. Μαζί με άλλους 3 (τουλάχιστον). Καμιά φορά οι βαλίτσες δεν χωράνε και γίνεται το μπάχαλο.

Αν δε, τύχει και μένεις σε καμία περιοχή λιγότερο δημοφιλή, την πάτησες! Μπορεί να περιμένεις και ώρες ή μέχρι να τα πάρεις τόσο πολύ που να αρχίσεις να ουρλιάζεις και τότε να εμφανιστεί ένας ταξιτζής – θύμα (α, σας είπα, ένας ένας έρχονται συνήθως) που θα σε πάρει μεν, αφού περιμένετε άλλα 2 δρομολόγια ΚΤΕΛ να έρθουν (εσύ, μέσα στο ταξί περιχαρής που μπήκες, ψάχνεις τον οδηγό) και αν είναι εκείνος άτυχος (γιατί είπαμε, εσύ είσαι ο τυχερός, βρήκες ταξί) πάτε μόνοι σας και ακούς την μουρμούρα του σε όλη την διαδρομή.

Και αυτό συμβαίνει τουλάχιστον 6 χρόνια τώρα. Και η αστυνομία το γνωρίζει αλλά δυστυχώς εσύ είσαι ένας και εκείνοι είναι πολλοί, και οι ίδιοι πάντα (που συχνάζουν στους σταθμούς, στα λιμάνια, στο αεροδρόμιο), οπότε τα βρίσκουν μεταξύ τους.

Και στον αντίποδα (πριν 2 χρόνια, θα τσεκάρω σε λίγες ημέρες αν ισχύει ακόμη), λιμάνι του Πειραιά ώρα 5.45 το πρωί. Έρχεται το καράβι από Ηράκλειο Κρήτης. Υπάρχει μια απίστευτη ουρά από κόσμο που περιμένει ταξί. Η οποία εξαφανίζεται σε 10 λεπτά. Υπάρχει τροχονόμος που οδηγεί τα ταξί στην πιάτσα, βάζει έναν επιβάτη (μια κούρσα καλύτερα) και το διώχνει.

Οι ίδιοι άνθρωποι. Οι ίδιες συνθήκες (ή μάλλον στα ΚΤΕΛ είναι καλύτερες). Το ίδιο αίτημα (να φτάσω επιτέλους σπίτι μου, είμαι κουρασμένη). Γιατί αλλάζει η συμπεριφορά τους;