Οι συνάδελφοί μου και άλλα…

Εμπνεόμενη για άλλη μια φορά από εγγραφή του Βασίλη… Γιατί υπάρχουν και ιδανικές καταστάσεις.

Εγώ δεν είχα την “τύχη” να αλλάξω πολλά εργασιακά περιβάλλοντα. Θα ήταν άδικο λοιπόν να αναφερθώ στην πρώτη μου επαγγελματική εμπειρία, η οποία ήταν ατυχής μεν, αλλά την είχα επιλέξει. Η κατάσταση που ζω τα τελευταία δέκα χρόνια, λοιπόν.

Οικογενειακή επιχείρηση (όχι δική μου) με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει. Νέοι άνθρωποι “άσχετοι” με το αντικείμενο όσον αφορά τις σπουδές.

Αποφασίζουν να κάνουν ένα άνοιγμα το οποίο έχει ανέλπιστη επιτυχία. Και είμαι εκεί. Συμμετέχω. Δεν λέω πέρασα και εγώ κάποιες στιγμές απίστευτης – αδικαιολόγητης, ίσως – πίεσης. Υπάρχαν στιγμές που τα πράγματα ζόριζαν. Ευτυχώς ποτέ οικονομικά. Τουλάχιστον στους υπαλλήλους.

Τώρα όμως τα πράγματα πλησιάζουν το ιδανικό.

Και ας μιλήσω συγκεκριμένα για το τμήμα μου. Το πιο “γεια σου” τμήμα σε όλη την εταιρεία (λόγω αντικειμένου θέλουμε να λέμε).

Και ξεκινάμε…  (δεν θα γράψω ονόματα όχι τίποτα άλλο, αλλά μην καρφωθούμε…)

Η Κ. επικεφαλής. Αδελφή των “αφεντικών” (3 είναι τρομάρα τους). Καμία σχέση (από πλευράς σπουδών) με το αντικείμενο. Περιγραφική όσο δεν πάει. Κρατάμε τις απαραίτητες αποστάσεις όταν μας περιγράφει κάτι. Ακούει έντεχνο.

Ο Α. έτερος επικεφαλής. Λέμε τώρα… Ασχολείται κυρίως με δικές του δουλειές καθότι απλά “φιλοξενείται”. Ο πρώτος που θα σε δουλέψει αν μάθει κάτι… περίεργο. Ακούει Σπανουδάκη, βυζαντινή μουσική.

Η Ι. της σιωπής. Η αλήθεια είναι ότι μιλάει… αλλά πάντα καθυστερημένα. Αφού έχουμε παραγγείλει φαγητό, θα θυμηθεί ότι πεινάει. Μόλις κλείσεις το τηλέφωνο με τον τάδε πελάτη, θα θέλει να του μιλήσει. Αποφεύγει να λέει πολλά γιατί έχει καταλάβει ότι έχει μπλέξει με τρελούς. Ακούει love radio.

Η Γ. η καινούργια. Εγκλιματίστηκε γρήγορα. Με όλους έχει ένα θέμα να συζητήσει… Από μηχανές μέχρι κτισίματα. Ακούει rock.

Ο Γ. ο άγγλος ασθενής. Τον έχουμε στην απομόνωση, στα σκοτεινά. Ασχολείται με ένα σωρό πράγματα (καταδύσεις, αρθρογραφία…). Έχει εμπεριστατωμένη γνώμη για ότι μας ενδιαφέρει. Ο φωτεινός παντογνώστης. Στο μεσημεριανό φαγητό, τον αφήνουμε να μιλάει, να μιλάει. Όλο και κάτι μαθαίνουμε… Ακούει jazz (νομίζω).

Η Κ. η φιλενάδα. Η πιο έμπειρη. Η… έρχομαι ότι ώρα θέλω αλλά κάνω την δουλειά που έχω αναλάβει ο κόσμος να χαλάσει. Η Κ.

θα οργανώσει τα πάντα. Από μια βραδυνή έξοδο στα μπουζούκια, μέχρι το πως θα δουλέψει ο πελάτης στο σπίτι του. Ακούει τα πάντα, αρκεί να παίζουν Πλούταρχο.

Ο Γ. ο καλλιτέχνης. Ο κύρος γρανάζης. Κατεβάζει ότι ιδέα θες στο λεπτό. Είναι σιωπηλός (λέμε τώρα) αλλά πρώτος στη … ζαβολιά. Ακούει … εν λευκώ.

Ο Ν. ο καινούργιος. Το “θύμα” αλλά και το “πειραχτήρι”. Ακούει rock.

Και εγώ. Όπως με έχετε γνωρίσει μέσα από αυτό το blog. Το πως καταφέρνουμε να συνεννοηθούμε για την μουσική είναι ένα μεγάλο θέμα με πολύ πλάκα. Το σημαντικό είναι ότι όλοι αυτοί οι διαφορετικοί άνθρωποι έχουμε δέσει τόσο πολύ που “τσακωνόμαστε” ποιός θα πιάσει την κουβέντα πριν πέσει κάτω. Και φυσικά η ώρα περνάει ευχάριστα, ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΑ και είμαστε όλοι ευχαριστημένοι.

Υπάρχει συνεργασία. Δεν υπάρχουν φωνές και τσιρίδες (όχι χωρίς λόγο τουλάχιστον).

Η επιχείρηση σίγουρα δεν είναι οικογενειακή πλέον. Το κλίμα όμως έχει παραμείνει οικογενειακό.

Υ.Γ. Βιογραφικά στείλτε στη διεύθυνση:……..

Υ.Γ. 2 Να μην ξεχάσω να σας περιγράψω σε άλλη εγγραφή τον χώρο που στεγαζόταν η εταιρεία πριν 1,5 χρόνο.