Βραδυνές συζητήσεις – συναντησεις (3)

– Είσαι ξύπνια;

– Ορίστε;

– Δεν είσαι! Άστο, κοιμησου…

– Λέγε παιδί μου, ξύπνησα! Ακούγεσαι πολύ χάλια

– Χώρισα…

– Σε χώρισαν εννοείς;

– Ναι. Η φιλενάδα σου.

– Χμ…

– Το ήξερες;

– Το φανταζόμουν. Ήλπιζα όμως να είμαι λάθος.

– Γιατί δε μου το έλεγες;

– Πας καλά; Θα σου έλεγα μόλις τη γνώρισα ότι ξέρεις θα σε πληγώσει και μάλιστα πολύ;

– Πως το κατάλαβες;

– Έχει σημασία; Για πες πως έγινε;

– Άρχισε να μην απαντάει στις κλήσεις και να λέει σε όλους μας τους φίλους ότι έχουμε χωρίσει. Εγώ το έμαθα από άλλους.

– Τι λες τώρα;

– Το χειρότερο είναι ότι σήμερα που επιτέλους μιλήσαμε μου είπε ότι τόσο καιρό απλά ανεχόταν μια κατάσταση (χωρίς να μου πει ποιά), γιατί δεν είχε κάτι καλύτερο να κάνει. Με κατηγόρησε ότι το είχα καταλάβει και έβαζα τους φίλους μας να συμβιβάσουν τα πράγματα… Ρε συ, εγώ που ήμουν;

– Στον κόσμο σου προφανώς! Δεν έχει νόημα να σου πω να την ξεχάσεις γιατί είναι πολύ νωρίς. Πάντως όλο αυτό δε σου αξίζει. Βάλτο καλά στο μυαλό σου. Μη σε πιάνουν ηττοπάθειες.

– Δεν πρόκειται να βρω άλλη σαν την Κ.

– Μην ακούω αηδίες. Και άλλη φορά το έχεις πει, το έχω πει και εγώ και όλοι μας… Είναι νωρίς ακόμη.

– Καλά, ώστε φαινόταν ε;

– Δεν φαινόταν μωρέ, απλά εγώ είμαι αστέρι σε κάτι τέτοια..χαχαχα

– Καλά, άντε κοιμήσου τώρα. Είμαι καλύτερα.

– Σίγουρα;

– Nαι…