Έλα ντε; Γιατί;

Συνάντηση στο δρόμο με φίλο ιερέα.

– Εσένα πότε θα σε παντρέψω;

– Καλέ, γιατί τέτοια βιασύνη;

– Ε, τι; πρέπει.

– Δεν πρέπει τίποτα. Έχω καιρό ακόμη.

– Πόσο χρονών είσαι;

– (φτου! αυτή την ερώτηση δεν ήθελα να την ακούσω) 33

– Είσαι σε ηλικία γάμου.

– Συγγνώμη κιόλας αλλά δεν….

– Θα σου βρούμε και ένα καλό παιδί (αρχίζω και φουντώνω) μπορεί να γίνει και ιερέας (μπούμ)…

– Ε, τι λέτε τώρα; Εγώ να γίνω παπαδιά; Αυτό είναι ανέκδοτο.

– Μα γιατί;

– Ε, κάτι ξέρω για να το λέω.

Την συζήτηση παρακολουθεί η μαμά η οποία ευτυχώς δεν έχει πει λέξη. Μισή ώρα αργότερα, στο σούπερ μάρκετ…. μίλησε. (σιγά μην κρατιόταν)

– Γιατί καλέ δε θες να γίνεις παπαδιά;

– Θα μου πάρεις κουβαδάκια;

– Ορίστε;

– Κουβαδάκια.

– Τι κουβαδάκια; Γιατί;

– Για την παραλία

(ετοιμάζω εγγραφή – ιστορική αναδρομή στα “προξενιά”)