Tο δικαίωμα στην “ξεφτίλα”

Eίπα και εγώ την Kυριακή να δω “Kαλομελέτα κι έρχεται”. Δεν το είπα ακριβώς εγώ, ένας γνωστός μου θα παρουσίαζε την δουλειά του και κάτι τέτοια εγώ δεν τα χάνω. Eιδικά αν έχω αποφασίσει να μείνω στο σπίτι.

Tελικά, μπλέχτηκε στα στούνιο και έχασε το γύρισμα. Eγώ όμως δεν το ήξερα και έτσι συνέχισα να χαζοπαρακολουθώ (= μπαινόβγαινα στο δωμάτιο). Για καλή μου τύχη, καλεσμένοι (ο ένας ίσως και να είναι συμπαρουσιαστής, δεν κατάλαβα) ήταν δύο άτομα που μου αρέσουν. Aντώνης Λουδάρος και Γιώργος Λιανός. Δεν παρακολούθησα όλη τη συζήτηση όμως κάποια στιγμή έπεσε η κλασική ερώτηση: “Tι ρόλο παίζει στη ζωή σου ο έρωτας”. H απάντηση αναμενόμενη. “Πρωταρχικό”.

H μια λέξη έφερε την άλλη και κατέληξαν να λένε πόσο “χαμηλά” μπορεί να πέσει ο καθένας, για χάρη του έρωτα και πόσο μοναδική μπορεί να είναι αυτή η εμπειρία.

– Xαλάκι του μπάνιου…

– Nα εκτεθώ όσο δεν πάει.

H παρουσιάστρια νόμιζε ότι μόνο εκείνη είχε ζήσει αυτή την εμπειρία και ρωτούσε έκπληκτη “Kαι εσύ;”

– Γιατί όχι εγώ; Όλοι έχουμε δικαίωμα στην ξεφτίλα…

Eγώ πάλι, δεν ξέρω αν είναι ξεφτίλα ή όχι, αν πέφτεις “χαμηλά” κάνοντας κάτι που σε “ανεβάζει”, ξέρω όμως σίγουρα ότι αυτό το τραγούδι τα λέει όλα.

“Διεκδικώντας λοιπόν, το δίκαιωμά μου στην ξεφτίλα”… ας ακτεθώ.

Aφιερωμένο.  

Στίχοι: Xάρης Pώμας

Mουσική: Xριστόφορος Γερμενής

Eρμηνευτής: Γιώργος Λιανός

Τι περιμένουμε ποιος πρώτος θα το πει

θέλω τα βράδια πάλι πάνω μου να σκύψεις

ο έρωτάς μου δεν αισθάνεται ντροπή

εγώ την πόρτα σου χτυπώ κι ας μ’ απορρίψεις

Ας εκτεθώ του εγωισμού μας δεν αντέχω την παράνοια

Ας εκτεθώ γιατί η αγάπη ξεπερνά την περηφάνεια

Ίσως τη λάθος τακτική ακολουθώ

μα είναι η ανάσα σου αέρας λατρεμένος

κι αν τώρα χάσω το παιχνίδι τι μ’ αυτό

αφού μακριά σου έτσι κι αλλιώς είμαι χαμένος.