Δουλεύοντας από το σπίτι

Το είπαμε. Αυτό το ΣΚ είχε δουλειά στο σπίτι. Ήταν η μόνη λύση για να μπορέσω να τη βγάλω καθαρή την εβδομάδα που έρχεται. Και ήταν επιλογή μου. Εγώ το ζήτησα. Και ναι. Το να δουλεύεις από το σπίτι έχει τα καλά του. Ειδικά αν είσαι εργαζόμενη μητέρα. Εγώ δεν είμαι από αυτό όμως. ΟΚ, έχει και άλλα καλά.

Είσαι στο χώρο σου. Ναι, καλά. Πιο οικείο νοιώθω το γραφείο στην δουλειά παρά στο σπίτι μου… Το βλέπω περισσότερες ώρες εξάλλου.

Ακούς την μουσική που θέλεις. Και στη δουλειά το ίδιο (αρκεί να φτάσω πρώτη ή να βάλω ακουστικά)

Σηκώνεσαι την ώρα που θέλεις για έναν περίπατο. Αναλογικά αυτός ο περίπατος (μιλάμε πάντα για μέσα στο σπίτι) είναι κάτι λιγότερο από μισό περίπατο εντός εταιρείας, άρα πάλι ΝΟΜΙΖΑ ότι ξεκουραζόμουν με μια βόλτα μέχρι το μπαλκόνι.

Δουλεύεις όση ώρα θέλεις. Αυτό είναι το μεγαλύτερο ψέμα. Γιατί είπα άπειρες φορές, μισό να τελειώσω αυτό το κεφάλαιο και θα σηκωθώ να ξαπλώσω. Κάτσε να δω και αυτή τη φωτογραφία αν ταιριάζει. Ας δουλέψω λίγο ακόμη τώρα που νοιώθω καλύτερα. Μετά δεν ξέρεις… Και έφτασε η ώρα 01.00 και εγώ ακόμη…τελείωνα.

Όταν είσαι σπίτι επίσης, βαριέσαι. Άρα κοιμάσαι λιγότερο. Καλά δεν ξέρω για τους άλλους, για μένα μιλάω. Αυτό σημαίνει ότι ξύπνησα νωρίς. Ε, ας ξεκινήσω νωρίς για να τελειώσω νωρίς, να δω το lost.

Το χειρότερο όμως ήταν που η ώρα ήταν 00.30 και ανακάλυψα ένα τραγικό λάθος του πελάτη. Ένα λάθος (ασήμαντη λεπτομέρεια) που θα μου χάριζε άλλες 2 ώρες δουλειάς. Και θέλω να τον πάρω τηλέφωνο. Να τον βρίσω. Αλλά δεν μπορώ. Γιατί… δουλεύω από το σπίτι. Και αυτό δεν θέλω να το μάθει…