Φτιάχνοντας… λαμπάδες

Ε, ναι! Τόσα χρόνια νονά, έχω αγοράσει πολλές λαμπάδες για  βαφτιστήρια και φίλους. Και πάντα έλεγα: «Του χρόνου θα την φτιάξω μόνη μου…» Και αυτό το «του χρόνου» δεν ερχόταν ποτέ.

Το πλησίασε λιγάκι πέρυσι, που το ένα βαφτιστήρι μεγάλωσε αρκετά και εγώ ήθελα να του κάνω δώρο ένα usb stick. Η ιδέα του να «κρεμάσω» το δώρο πάνω στο κερί, στέφθηκε με μεγάλη… αποτυχία. Δεν την έλεγες και ωραία αλλά ουσιαστικά το δώρο ήθελα να του δώσω.

Φέτος, αποφασίσαμε με το κατηχητικό να φτιάξουμε λαμπάδες. Για έναν περίεργο λόγο, αυτόματα προθυμοποιήθηκα να αναλάβω και εγώ κάποιες. Η αλήθεια είναι ότι αυτή τη χρονιά, η σχέση μου με τις κατασκευές αναθερμάνθηκε και έτσι μου βγήκε αυθόρμητα. Ιδέες είχα πολλές. Και τα αντίστοιχα υλικά. Την εμπειρία δεν είχα. Άρχισα λοιπόν να ψάχνω στο διαδίκτυο tips για αποφυγή λαθών και κυρίως λαμπαδιάσματος.

Και τα κατάφερα. Βρήκα το χρόνο (κάνοντας κοπάνα από ένα μάθημα), δημιουργήσα το χώρο (ένα μικρό κομμάτι στο γραφείο μου), έκανα ανασκαφές σε κουτιά και κουτάκια για να συγκεντρώσω τα υλικά (που δε χωρούσαν εύκολα πάνω στον μικρό χώρο του γραφείου) και ξεκίνησα.

Ήταν μια υπέροχα διασκεδαστική διαδικασία που εναλλάσονταν τα άααααου με τα ουάααου. Κάψιμο το πρώτο, θαυμασμός το δεύτερο.

Και ιδού το αποτέλεσμα:

Χάρηκα πολυ γιατι άρεσαν και σε άλλους, όσο σε μενα και ετσι… συνέχισα.

Νομιζω οτι θα το καθιερωσω…