Τα γενέθλια

Είχα αποφασίσει εδώ και καιρό να μη γράφω. Ήταν, είναι και θα είναι τόσο πολλά αυτά που θα ήθελα να γράψω που νιώθω ότι δε χωράνε σε ένα τόσο δα μικρό blogάκι. Ομως βιάστηκα…

Φέτος θα ήταν για άλλη μια φορά διαφορετικά γενέθλια. Κάθε χρόνο έτσι δεν είναι άλλωστε; Δε με πείραζε που θα έπεφταν εν μέσω πανδημίας και θα υπήρχε περιορισμός. Αυτό το ξεπεράσαμε πέρυσι. Υπήρχε μια περίεργη αίσθηση. Είχα αποφασίσει αυτά τα γενέθλια να είναι δικά μου. Έπεσαν σε μια εβδομάδα που εργαζόμουν απο το σπίτι και όποια ετοιμασία εορτασμού στη δουλειά θα πήγαινε στράφι. So what. Εγώ βάζω τους κανόνες. Ήθελα pampering και θα μου το παρείχα. Την προηγούμενη μέρα λοιπόν φούσκωσα μπαλόνια και τα άφησα στον χώρο του «γραφείου». Φυσικά και μέσα στον όλο πανικό ξεχάστηκα οπότε μπαίνοντας το πρωί στο χώρο, είδα τα μπαλόνια έκπληκτη.

Η μέρα κύλησε ήρεμα, με απίστευτα πολλά τηλέφωνα. Το βράδυ ήρθε η Κωνσταντινα για να μου τραγουδήσει το «Να ζήσεις Έλενα…» με κεράκι πάνω σε ένα πτι φουρ.  Τα καλύτερα γενέθλια δε μένουν όμως στην ημερα των γενεθλίων.

Καιρό τώρα τριγύριζε η ιδέα του πίκ νικ. Και το πίκ νικ κανονίστηκε (χρειάστηκε να πείσουμε λίγο τον Πέτρο αλλά οκ). Με τον Βασίλη αναλάβαμε την προετοιμασία. Το μενού είχε χειροποίητα αλμυρά μαφιν, λουκανικοπιτακια, τυροπιτάκια, κεφτεδάκια, μακαρονοσαλατα. Moscato d’asti σε κολωνατα ποτήρια με φράουλες και φρουτάκια. Αφού κάναμε την βόλτα μας στο πάρκο τρίτση (στο 1/3 βασικά), βγάλαμε τις σοβαρές και αστείες φωτογραφίες μας και αφού εντοπίσαμε το σημείο με σκιά, αεράκι και θέα τα αγόρια πήγαν να φέρουν τα «σύνεργα». είμαι σίγουρη ότι σχολίαζαν το βάρος τους. Η επιλογή ήταν πολύ καλή τελικά. Νομίζω το απολαύσαμε όλοι. Εγώ σίγουρα το ευχαριστήθηκα παρά πολύ.

Γενέθλια χωρίς τούρτα όμως δε λέει. Επιστροφή στο σπίτι για να σβήσουμε κεράκια. Ναι, ναι σβήσουμε! Γιατί εκτός απο μένα, είχαμε αφήσει και τα γενέθλια του Βασίλη χωρίς να κόψουμε τούρτα. Δυο τούρτες λοιπόν…

Και αν νομίζετε ότι το pampering τελείωσε κάνετε λάθος. Η ώρα των δώρων… ένα κουτί με καλλυντικά περιποίησης (μπάλες, άλατα, αφρόλουτρο, κρέμα, musk, μάσκες προσώπου) για το κυριολεκτικό pampering και ένα βάζο με 365 χαρτάκια ένα για κάθε μέρα, χωρισμένα ανά εποχή, χειρόγραφα (!) με μια εντολή.

Καθημερινό pampering δηλαδή. Γιατί κάθε εντολή (όσες έχω πετύχει μέχρι τώρα) έχουν κάτι που μου δίνει χαρά!

Η μια εντολή ήταν να κάνω εγγραφή στο blog μου. Μετά απο τόσο καιρό. Σίγουρα δεν έχω καταφέρει να περιγράψω όλα τα συναισθήματα αλλά άξιζε τον κόπο.

Αααα και νομίζω δεν έχω γράψει τη λέξη pampering αρκετές φορές. Χαχαχαχα

Όσα ευχαριστώ και να πω είναι λίγα.