Φόβοι και Φοβίες

Πριν λίγες μέρες είχα μια συζήτηση σχετικά με τις αλλαγές που βιώνουμε και πως τις αντιμετωπίζουμε. Κάποιος είπε, πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τους φόβους και τις φοβίες μας. Η συζήτηση συνεχίστηκε και εγώ έφυγα.

Με προβλημάτιζε όμως όλο αυτό. Άρχισα να αναζητώ τους όποιους φόβους και φοβίες μου πρέπει να μάθω να ζω μαζί τους. Και κάπου εκεί, φτίαχνοντας την αναρίθμητη λίστα, συνειδητοποίησα ότι αυτά που έχασα τελικά φοβούμενη μηπως συμβεί το ένα ή το άλλο είναι πολύ περισσότερα από αυτά που θα «έχανα» αν συνέβαινε αυτό που φοβόμουν.

Από το πιο απλό πράγμα που μπορεί να είναι ένα λευκό παντελόνι ή πουκάμισο που δεν έβαλα από το φόβο μη λερωθεί ή από το ταξίδι που Δεν έκανα γιατί μπορεί να κουραστώ αλλά να πρέπει να επιστρέψω, μέχρι πράγματα και συναισθήματα που δεν εξέφρασα από φόβο μην παρεξηγηθούν ή επιθυμίες που δεν είπα ποτέ για να μη στενοχωρήσω κάποιον με τον φόβο ότι δεν μπορούσε να τις πραγματοποιήσει.

Και έμεινε το παντελόνι και το πουκάμισο στην ντουλάπα.

Και έκανα ταξίδια μακρινά μόνο στα όνειρα μου.

Και δεν είπα πολλές φορές συγγνώμη, σε ευχαριστώ, σε αγαπώ. Εκείνη τη στιγμή.

Και έμεινα με το παράπονο ότι δεν καταλαβαίνουν τις επιθυμίες μου.

Τι θα είχε συμβεί αν τα είχα κάνει όλα αυτά δεν ξέρω. Και το χειρότερο, δε θα μάθω ποτέ. Παρά μόνο όταν αρχίσω να τα κάνω. Όταν αρχίσω να ζω με τους φόβους και τις φοβίες μου. Όταν αρχίσω να με αγαπώ και να μη με στενοχωρώ από φόβο μήπως…

Υ.Γ. Όχι, δεν σκεφτόμουν ποτέ να βάλω άσπρο παντελόνι με λευκό πουκάμισο…