2012. Αποφασίζω να πάω μόνη μου -αρχικά- διακοπές. Θα το συνδυάσω με ένα σεμινάριο χορού που πραγματικά δεν ξέρω κανέναν. Είμαι όμως αποφασισμένη. Θα πάω. Μόνη μου.
Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα. Γενικώς έκανα πράγματα μόνη μου. Αλλά διακοπές; Όχι αυτό δεν το είχα ξανακάνει. Ήμουν όμως τόσο ενθουσιασμένη για το σεμινάριο και την εμπειρία που δε με προβλημάτισε καθόλου. Εξάλλου 5 μέρες αργότερα θα ερχόταν η παρέα μου.
Η Ύδρα είναι ένα νησί που σε προτρέπει να το εξερευνήσεις. Με ή χωρίς παρέα. Περπατούσα για να πάω στην παραλία και ένιωθα τόσο γεμάτη. Βρήκα χρόνο να μιλήσω με τον εαυτό μου, να δω αν μπορώ να μου κάνω καλή παρέα. Να περάσω ποιοτικό χρόνο με μένα. Να με γνώρισω καλύτερα.
Ήταν μια εμπειρία που πραγματικά θα μου μείνει αξέχαστη. Αυτές οι πέντε μέρες πάντα θα αποτελούν – ίσως – την πιο γλυκιά μου καλοκαιρινή ανάμνηση.
Λίγο πριν φύγω από το νησί, ζήτησα να με τραβήξουν αυτή τη φωτογραφία. Ήταν ακριβώς αυτό που ένιωθα…

Δεν έχω κάνει ποτέ διακοπές μόνη μου….
Ούτε εγώ μέχρι εκείνη τη φορά. Ήταν ωραία εμπειρία. Σίγουρα παίζει ρόλο και η ψυχολογική σου κατάσταση στην παρούσα φάση. Τώρα, μάλλον δε θα πήγαινα.
Λένα μου, μια ξεχωριστή εμπειρία όντως. Και πολύ βιωματική. Δεν την έχω ζήσει για να ταιριάξω και τη δική μου εντύπωση. Όμως, ως σκέψη, φαντάζει μέσα μου, με μεγάλο ενδιαφέρον.
Σε χαίρομαι λεύτερη στη φωτογραφία σου. Εύχομαι φέτος, ένα όμορφο καλοκαίρι.