Κλασική σκηνή. Το τηλέφωνο χτυπάει την ώρα που πάω να φύγω.
– Παρακαλω;
– Έλα ρε Έλενα, πως και σπίτι;
– Φεύγω. Να σε πάρω σε λίγο από το κινητό;
– Αμάν ρε Έλενα, μια ζωή σε θυμάμαι να φεύγεις. Να με πάρεις μόλις μαζευτείς σπίτι…
– Καλά, καλά. Έφυγαααα
Και όμως, με έβαλε σε σκέψεις. Τι εννοεί μια ζωή με θυμάται να φεύγω. Σίγουρα όχι το λαϊκό άσμα ή την ταινία μικρού μήκους. Κάτι άλλο εννοεί ή αν δεν το εννοεί κατάφερε να με κάνει να το σκέφτομαι.
Για να σκεφτώ… Φεύγω ε; Θα ρωτήσω.
– Να σου πω, τι εννοούσες με το μια ζωή με θυμάσαι να φεύγω;
– Ψαρώσαμε;
– Λέγε.
– Πάντα φεύγεις, από παντού φεύγεις.
– Τι λες μωρέ; Είμαι δέκα χρόνια στην ίδια δουλειά, έχω σχεδόν 20 χρόνια τους ίδιους φίλους. Με δουλεύεις; Και καθόμουν και το σκεφτόμουν σοβαρά.
– Εγώ μια κουβέντα είπα. Εσύ για να το σκέφτεσαι κάτι σημαίνει.
– Δεν εννοούσες κάτι δηλαδή.
– Εννοούσα. Σκέψου λίγο τις παρέες σου (όχι τους φίλους), τις δραστηριότητές σου, τις σχέσεις σου… να συνεχίσω ή έβαλα πολλά δεδομένα;
– Εεεε, τι να σκεφτώ, ακριβώς;
– Αλλάζεις. Φεύγεις συνεχώς πότε σαν κυνηγημένη και πότε σα να κυνηγάς εσύ κάτι. Από την μια θέλεις να αλλάξεις γιατί προσπαθείς να ξεφύγεις από κάτι που δεν ξέρω αν γνωρίζεις τι και από την άλλη ψάχνεις σαν τρελή να βρεις κάτι άλλο.
– Μμμμ… Δεν είναι τίποτα…
– … ναι, της ηλικίας. Σου έκανα δωρεάν ψυχανάλυση. Θα σε δούμε κάμια μέρα ή έχω αρχίσει να σε γνωρίζω καλά και θα τρέξεις να φύγεις πάλι;
– νια, νια, νια γκρίνια!
Είσαι μακριά
Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης
Μουσική: Μαρία Κ. Παπαδοπούλου
Πρώτη εκτέλεση: Ραλλία Χρηστίδου
Σε βλέπω να φεύγεις
να παίρνεις μια μπλούζα, μια τσάντα στον ώμο.
Σε βλέπω να φεύγεις
να κλείνεις την πόρτα, να βγαίνεις στο δρόμο.
Τριγύρω όλο φώτα, παντού στολισμένα, ο κόσμος γιορτάζει.
Απόψε η νύχτα, κεράκι που λιώνει και μέσα μου στάζει.
Με βλέπεις να φεύγω,
να παίρνω δυο μάτια κλαμένα μαζί μου.
Με βλέπεις να φεύγω,
να σφίγγω έναν κόμπο βαθιά στη φωνή μου.
Ανοίγω το βήμα, δειλά καταφέρνω να βρω έναν δρόμο.
Απόψε το σώμα, βαρύ σαν ατσάλι, σηκώνει τον κόσμο.
Είσαι μακριά απ’ την καρδιά μου πια.
Πόσα χιλιόμετρα απέχεις; Κι εγώ μακριά.
Δεν φεύγω να σωθώ, φεύγω να μη σε δω, που φεύγεις.
Σε βλέπω να φεύγεις
να βγάζεις μια φλόγα, ν’ ανάβεις τσιγάρο.
Σε βλέπω να φεύγεις
δεν έχω άλλα χέρια αγκαλιά να σε πάρω.
Lnas's place 