– Αυτό έτσι το μάθατε πέρυσι;
– Όχι.
– Α, γιατί είναι λίγο… λάθος.
– Το ξέρω. Αλλά είναι δική μου πατέντα.
– Να το διορθώσουμε.
– Θέλω;
– Πρέπει. Εξελισσόμαστε. Μαθαίνουμε νέα κόλπα 😉 (το κλείσιμο στο μάτι κάτι άλλο ήθελε να πει, αλλά έκανα ότι δεν το κατάλαβα)
– Ξέρεις, δεν μπορείς να μάθεις σε γέρο σκύλο, νέα κόλπα.
– Μα εσύ δεν είσαι σκύλος.
– Λάθος απάντηση! Δεν είμαι γριά έπρεπε να πεις…
– Χαχαχα
– (σιγοτραγουδάω) Χτυπά τα πόδια σου Κινέζα… για να μην κόψει η μαγιονέζα…
– Τι λες; τι είναι αυτό;
– Πες μου ότι δεν το έχεις ξανακούσει να πεθάνω τώρα!
– Όχι. Πρώτη φορά το ακούω…
– Θα βάλω τα κλάματααααααα.
Εισβάλει στην αίθουσα ο… Ζούπερμαν.
– Τί γίνεται εδώ; Α! συστηθήκατε;
– Όχι εσένα περιμέναμε.
– Γνωριστήκαμε, γνωριστήκαμε.
– Ναι, τώρα έχει βαλθεί να γνωρίσει και όλα μου τα πλευρά… Γλυκό μου κορίτσι, άστο κάτω αυτό. Δεν κουνιέται. Δεν έχει κουνηθεί 20 χρόνια, τώρα θα κουνηθεί;
– Μόνο 20 είσαι;
– Θα σου πω καμιά κουβέντα, ε;
– Εννοούσα, αν είσαι 20 δεν είσαι γριά…
– Πας να το σώσεις. Τι θα γίνει με το πλευρό μου; Να το αφήναμε μήπως λιγάκι;
Lnas's place 