Ξημερώνει η ημέρα του διαγωνισμού και εγώ είμαι ένα πτώμα. Χαμογελάω… Σήμερα θα το ευχαριστηθώ. Χαζοχουζουρεύω και σκέφτομαι. Τα περσινά γέλια… Τον Μανώλη με την κάμερα. Ωχ, ο Μανώλης δε θα είναι. Και εγώ πως θα γελάω μετά; Μήπως να αγόραζα επιτέλους αυτή την κάμερα που σκέφτομαι εδώ και καιρό;
Ναι, ναι. Είναι καλή ιδέα. Τώρα. Γιατί αργότερα έχω ταξίδια και δε θα είναι το καλύτερο μου οικονομικά.
– Μαμά, θα πάω να αγοράσω κάμερα.
– Καλά, κοιμήσου λίγο ακόμη και θα σου περάσει.
Δε μου πέρασε. Σηκώνομαι. Πάω κομμωτήριο, το αυτοκίνητο για πλύσιμο (ξεμπίχλιασμα για την ακρίβεια) και επιστρέφω.
– Αδελφέ, θέλω να αγοράσω καμερα. Για αυτόν και αυτόν το λόγο. Ψάξε να μου βρεις κατι…
Και φυσικά ο αδελφός ψάχνει. Και βρίσκει. Αλλά δεν είναι διαθέσιμο πριν την Πέμπτη. Όχι, εγώ σήμερα την θέλω. Να βρούμε κάτι άλλο. Και βρίσκουμε. Και υπάρχει. Και είναι και οικονομική. Και μπαίνω στο αυτοκίνητο και πάω να την πάρω. Θα πάρω και καρτούλα (ευτυχώς γιατί δεν είχε μέσα).
Επιστρέφω σπίτι. Δεν έχω χρόνο. Πρέπει να την φορτίσω. Η μπαταρία είναι ήδη μέσα. Την βάζω στην πρίζα. Ανάβει το κοκκινο λαμπάκι (λογικά, ένδειξη ότι φορτίζει). Την ανοίγω, την χαζεύω λίγο.
Ωχ! Πρέπει να διαβάσω τις οδηγίες. Όχι τίποτα άλλο, θα είναι και ο Πέτρος το βράδυ και θα με εξετάσει σίγουρα.
Όλα καλά έως εδώ. Δεν έχει φορτίσει πλήρως αλλά πρέπει να φύγω.
Φτάνω στη σχολή. Ας την ανοίξω να δω πως φαίνεται. Ας την ανοίξω λέμε… Γιατί δεν ανοίγει; Χμ… θέλει να φορτιστεί πλήρως.
– Μπορούμε να την βάλουμε στην πρίζα;
– Βεβαίως.
Τι καλά…
Την ώρα που έρχεται ο Πέτρος με την Μάνια (ε, καλά δεν ήρθαν ακριβώς μαζί, ήρθαν την ίδια ώρα) λέω κάτσε να δω την καμερα.
Δεν άναβε το λαμπάκι. Ουάου.. φόρτισε.
Ας την ανοίξω. Ας την ανοίξω λέμε…. Σουσάμι άνοιξε! τίποτα. Γκρρρρρ
Λύση νούμερο 2. Τραβάμε φωτογραφίες. Πολλές φωτογραφίες. Και ένα βίντεο με την μηχανή του Πέτρου. Σαν υπάκουα παιδιά (λέμε τώρα) εντελώς τυχαία χορεύουμε συνεχώς από την πλευρά που θα ήταν ο Πέτρος. Δεν ήταν όμως. Γιατί δεν πρόλαβε να φτάσει. Και έτσι το βίντεο υποψιάζομαι ότι είναι λίγο μακρινό.
Φωτογραφίες έχουμε (ελπίζω) αλλά όχι άμεσα διαθέσιμες γιατί η μηχανή μου μάλλον κόλλησε και ενώ η Μάνια νόμιζε ότι έβγαζε, δεν βγήκε καμία. Άγγελε, στηρίζω όλες τις ελπίδες μου πάνω σου.
(Παρένθεση: Το αποτέλεσμα του διαγωνισμού ήταν να το ευχαριστηθώ πάρα πάρα πολύ. Δεν πέρασα στον τελικό αλλά δεν ήταν αυτός ο στόχος.)
Η επόμενη μέρα:
Τηλέφωνο από αδελφό.
– Όλα καλά με την κάμερα;
– Ρε συ, δεν δουλεύει αν δεν φορτιστεί πλήρως μαλλον. Και έτσι τζίφος.
– Περίεργο. Έβαλες καλά την μπαταρία;
– Ήταν ήδη μέσα.
– Διάβασες τις οδηγίες;
– Γκρρρρ ναι.
– Ψάξε στο ίντερνετ μήπως λέει πόσες ώρες θέλει φόρτιση.
Και ψάχνω. Και ψάχνω. Και δε βρίσκω. Αει σιχτίρ. Θα την αφήσω να φορτίζει αιωνίως.
Ψάχνω το κουτάκι. Καλώδια παντού. Α! Οι drivers. Κάτσε να τους έχω προχειρους, μήπως φορτιστεί κάποια στιγμή και χρειαστούν για να την δει το pc (γιατί το mac δεν κολλάει σε τέτοια).
Ένα χαρτάκι στον πάτο. Τι είναι αυτό;
“Please remove the insulator on battery connection before use” ελληνιστί βγάλτε το ρημάδι το νάυλον από την μπαταρία (το οποίο είναι διάφανο και κολλημένο τόσο καλά που με το ζόρι φαίνεται)
Lnas's place 