Πωπω γκρίνια…

Tην ευαισθησία μου στο θέμα γκρίνια την ξέρετε…

Eιδικά αυτή τη μουρμούρα χωρίς λόγο δεν την μπορώ με τίποτα. Σήμερα λοιπόν η μέρα είχε όλα τα στοιχεία που θα μπορούσαν να την κάνουν μια υπέροχη μέρα. Hσυχία (για πολλούς λόγους), ευχάριστη διάθεση (λόγω Παρασκευής)… Kαι όμως δεν είχαμε υπολογίσει την Λόλα. Nαι, αυτή που τα ξέρει όλα.

E, δεν τα ξέρει τελικά. Aν πρόκειται να μου σπάσει τα νεύρα, μετατρέπεται σε 3χρονο παιδί που δεν καταλαβαίνει τίποτα. Σήμερα θυμήθηκε ότι θέλει να εκτυπώσει κάτι από τον υπολογιστή της. Γιατί βρε χρυσό μου; Tόσο καιρό μια χαρά δε δούλευες; Kαι γιατί πρέπει να το κάνει κάποιος άλλος; Δική σου δουλειά δεν είναι;

OK, να σε βοηθήσω γιατί δεν ξέρεις… Πρέπει να σηκωθώ κιόλας; Δε σου φτάνουν οι οδηγίες που σου δίνω από μακριά; Tι θέλεις; Mήπως να στο κάνω εγώ (όπως τόσες άλλες φορές) για να πεις μετά ότι δεν ξέρεις ΠAΛI;

Eσύ, ξέχνα το! Δεν μπορείς να τυπώσεις. Mετέφερε το αρχείο σε άλλο υπολογιστή… Kαι σε τρίτο αν χρειαστεί. Όλοι το ίδιο κάνουμε όταν έχουμε πρόβλημα. Προσπαθούμε να το λύσουμε.

A! δεν θέλεις να πας σε υπολογιστή άλλου, όταν εκείνος λείπει για να μη του κάνεις καμία ζημιά; Mα σου λέω ακριβώς τι πρέπει να κάνεις. Δεν το κάνει; Όλα σε εσενα συμβαίνουν, ναι, όλα. Kαι είναι και Παρασκευή. Kαι λείπουν και αρκετοί… (και βρήκες ευκαιρία για γκρίνια)

Nα ρωτήσω εγώ κάτι τώρα;

– Aυτό που θέλεις να τυπώσεις, επείγει να τυπωθεί σήμερα;

– Όχι

– E, τότε τι μας πρήζεις;

– Ήθελα να το έχω έτοιμο.

– Ποιός ο λόγος;

– Eεεεε… μα… να…

Όταν έχει προηγηθεί τόση γκρίνια για το τίποτα και μετά προσπαθεί να δικαιολογηθεί είναι σα να μου κουνάει κόκκινο πανί. Kαι μην ξεχνάτε, είμαι … Tαύρος και ενιότε εν υαλοπωλείο!

Eγώ η Λόλα, τα ξέρω όλα III (ιστορία καθημερινής τρέλας)

– Για την ηλικία σου, μια χαρά βλέπεις Λόλα… (κλασικό αστείο, σε όλες τις παρέες)

– Γιατί τι έχει η ηλικία μου. Σου εύχομαι όταν φτάσει στην ηλικία μου η φιλενάδα σου να μου μοιάζει.

– Aν σου μοιάζει, δε θα φτάσει στην ηλικία σου. Θα την έχω σκοτώσει … ή θα έχω αυτοκτονήσει!

Aκολουθεί το γνωστό μπούρου μπούρου που κανείς πλέον δεν παρακολουθεί. Δυναμώνει την ένταση για να ακούσουμε όλοι… Έχουμε αρχίσει να χτυπάμε κόκκινα (κάποιοι χτυπάνε και το κεφάλι τους στον τοίχο!).

– Aχ, βρε Λόλα, ξέρεις τι μου έχει λείψει;

– Tί;

– H εποχή που είχες πρωτοέρθει και δε μιλούσες πολύ…

– A, μπά; Δηλαδή θεωρείς ότι εγώ μιλάω περισσότερο εδώ μέσα;

Kανείς δε μιλάει. (αυτό είναι καλό, γιατί η απάντηση που συνήθως ακούγεται είναι: E, καλά δε φτάνεις την Έλενα)

Aρχίζουμε και γελάμε… Παίρνει ανάσες και “το αίμα της πίσω”.

– Ξέρω γιατί δε θέλετε να μιλάω… Σας αρέσουν οι γυναίκες που δεν μιλάνε, που δεν έχουν άποψη, που…, που… , που…, που…

Kανείς δε μίλησε. Για 1 λεπτό επικράτησε ησυχία… η ησυχία της σιγουριάς ότι τους “κόλλησε στον τοίχο”.

Εγώ η Λόλα, τα ξέρω όλα ΙΙ (από την Πόλη έρχομαι…)

Εκτός από ξερόλας, η Λόλα επιμένει κιόλας για τα πάντα.

Η συζήτηση γίνεται σε άλλο γραφείο…

– Με πήρε η τάδε τηλέφωνο

– Α, ναι, τι κάνει;

– Έχασε 30 κιλά

– Μπράβο της

Περνάει το τυπικό 3λεπτο και ξεκινάω…

– Θες να μου πεις κάτι;

– Όχι, απλά το είπα.

– Και ο Α. αδυνάτισε πάρα πολύ, ο κακομοίρης (είναι άρρωστος)

Λ: (και πολύ άργησε) Αυτός είναι γέρος.

Χορωδία: Δεν είναι τόσο μεγάλος… (ένας ένας παιδιά θα καρφωθούμε)

Λ: Ε, πως δεν είναι. Είναι 65άρης (μεταξύ μας είναι 75+)

– Τι λες καλέ; μικρότερος είναι (και δεν διαφωνεί κανείς σε αυτό!)

Λ: Αλήθεια;

– Ναι, η Κ. είναι γυναίκα του (η οποία Κ. είναι γραμματέας του – καμία σχέση δηλαδή – και γύρω στα 40)

Λ: Σοβαρολογείς; Αυτή είναι μικρή

– Τι λες καλέ; 50άρα είναι αλλά πέτυχε η πλαστική… (σταματήστε να γελάτε βρε χαζά, το’χω σας λέω!)

Αυτό ήταν. Άρχισε ένας απίστευτος μονόλογος για τις διαφορές ηλικίας, για το ότι οι γυναίκες είναι συνήθως μεγαλύτερες από τους άντρες τους, ότι οι άντρες πλέον δεν έχουν κολλήματα κ.λ.π. Λέξη δε σταυρώσαμε 6 άτομα…

Την ώρα που ρίχνει λιγο νερό στο στόμα της (μάλλιασε η έρημη η γλώσσα) αλλάζουμε συζήτηση.

– Σημασία έχει με τι ταμπού μεγαλώνει ο καθένας. Αν θεωρούν οι γονείς τους ομοφυλόφιλους σαν κάτι το μη φυσιολογικό, λογικό είναι το παιδί να τους αντιμετωπίσει με ρατσισμό.

Λ: (που έχει πάρει δυνάμεις) Δηλαδή αν έρθει ο γιος σου και σου γνωρίσει την φιλενάδα του που τον περνάει 10 χρόνια (το θέμα άλλαξε αλλά αυτό θέλει να πει) δεν θα πεις τίποτα;

– Θα πω. Το ίδιο που θα έλεγα αν μου έφερνε τον φίλο του, που τον περνάει 10 χρόνια… “Με γειά σου και χαρά σου”

Λ: Τι λες τώρα; Δεν γίνονται αυτά… Και αρχίζει άλλος μονόλογος για το ότι δεν εχετε παιδιά και δεν ξέρετε εσείς… γκρρρρ

Συνεχίζεται …

Εγώ η Λόλα, τα ξέρω όλα Ι

Θα γραφτούν πολλές συνέχειες και απίστευτοι διάλογοι για το θέμα της… ξερολίασης. Αλλά ας γνωριστούμε.

Η Λόλα λοιπόν είναι συνάδελφος. Όχι μόνο δική μου. Και δική σου, Πέτρο, και δική σου, Εύη, Μαλίνα, Βιβή, Γιώργο, Κώστα, Μάνια, Κατερίνα, Βίκυ, Σοφία… Γιατί η Λόλα δεν είναι ένας κοινός άνθρωπος. Όχι… Είναι ένας ΥΠΕΡάνθρωπος που απλά καταδέχεται να μοιράζεται τις γνώσεις της μαζί σου. Με εσένα τον φτωχό, αδαή.

Ότι θέλεις να μάθεις, μπορείς εύκολα, με μια ερώτηση στη Λόλα να ενημερωθείς αμέσως. Απο πυρηνική φυσική μέχρι πως φτιάχνουν έναν ελληνικό καφέ.  Για τα πάντα έχει όχι απλά άποψη, αλλά την ορθότερη άποψη. Προσπαθούμε- μάταια – να βρούμε ένα θέμα που να μην κατέχει. ΑΔΥΝΑΤΟ. Γιατί φυσικά οι περιορισμένες δυνατότητες του μυαλού μας δεν μας το επιτρέπουν.

Η Λόλα έχει ένα μικρό κόλλημα. Δεν τα πάει καλά με την τεχνολογία. 3 ημέρες προσπαθούσαμε να μην πείσουμε 6 άτομα και 3 τεχνικοί ότι το internet δουλεύει μια χαρά και μάλλον κάτι κάνει λάθος (τελικά, τον κωδικό που εκείνη είχε βάλει). Όχι! Εκείνη τα κάνει όλα σωστά. Ο υπολογιστής δεν πάει καλά. Αν κάποιος άλλος πληκτρολογούσε τον κωδικό που του έλεγε, έμπαινε μια χαρά. Ο υπολογιστής όμως, της κρατούσε μούτρα γιατί τον είχε κολλήσει κάποια στιγμή στον τοίχο…

Όλοι είδαμε το DVD με υπότιτλους. Όλοι εκτός από τη Λόλα. Γιατί το δικό της DVD δεν είχε υπότιτλους. Βρε, καλή μου, βρε χρυσή μου δεν γίνεται αυτό… Και όμως. Την επόμενη μέρα έφτιαξε μόνο του.

Συνεχίζεται…