Καλησπέρα σας! Όσο η μικρή μας Lna είναι απασχολημένη με τις δουλειές του σπιτιού, εγώ, η Μαφάλντα, βρήκα την ευκαιρία να σας διηγηθώ μια αληθινή ιστορία.
Μια φορά κι έναν καιρό, λοιπόν, σε ένα όμορφο νησί του Ιονίου…
– Πώς αναπαράγονται τα βατράχια;
Η ερώτηση ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία, αλλά δεν σκιάχτηκα. Είχα συνηθίσει πια, μετά την ιστορία με τις δεκαοχτούρες…
– Κάνουν αυγά. Η θηλυκιά τα γεννάει και ο αρσενικός τα γονιμοποιεί στη φωλιά.
– Ααα…
– Άντε, καληνύχτα τώρα Lnίτσα. Δεν θα ξυπνάμε αύριο.
Ησυχία απλώθηκε στο δωμάτιο. Η κούραση του ταξιδιού δεν επέτρεπε αναβολές στον ύπνο. Τίποτα σ’ εκείνη την γαλήνια νύχτα δεν μπορούσε να με προετοιμάσει γι’ αυτό που θα ακολουθούσε λίγες ώρες αργότερα…
– Σ’ αγαπάω πολύ!
“Σαν να ακούω ομιλίες στο δωμάτιο… Η ιδέα μου είναι.”
– Ματς! Θα σε φιλάω ώσπου να γίνεις πρίγκηπας!
“Δεν είναι δυνατόν να το ζω αυτό! Παρακούω!”
– Θα ζήσουμε μαζί από ‘δω και πέρα! Βέβαια, θα είναι δύσκολο αφού εσύ κάνεις αυγά, αλλά η αγάπη μας θα τα καταφέρει!
“Όχι, δεν ονειρεύομαι, το ζω!!! Η τρελή μιλάει στο λούτρινο βατραχάκι που πήραμε χθες… Δεν είναι δυνατόν!”
– Lna, τι λες παιδί μου, το έχασες τελείως; Και πάνω απ’ όλα, ΜΕ ΞΥΠΝΑΣ μες στο άγριο χάραμα γιατί μιλάς με τον βάτραχο; Θα σε πνίξω!
– Α, άκουγες;
– Δεν αντέχω άλλο, βλέπω την νευρική κρίση να μου κλείνει το μάτι. Πάρε τηλέφωνο τις άλλες να έρθουν να σε σώσουν! Θα σε σκοτώσω…
Ωχ! Έρχεται. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι αυτό που παρακολουθήσατε δεν είναι παρά μία μόνο από τις άπειρες ιστορίες που έζησα με την φιλενάδα μου και ΔΕΝ θα την διηγηθώ στα εγγόνια μου. Δεν είχα πρόθεση να την εκθέσω, πιστέψτε με…
Και τώρα ελπίζω να αργήσει να το δει… καμιά βδομάδα!
Ε, ναι λοιπόν. Το παραδέχομαι. Υπάρχουν και φωτογραφικά ντοκουμέντα…
Και τώρα μπορώ να την σκοτώσω άφοβα…
Αγαπώ τα παραμύθια. Από μικρή τα αγαπούσα.
Lnas's place 