Που θα πάει, θα έρθει…

H φωτογραφία αυτή είναι τραβηγμένη από την φίλη μου με τα δωράκια (με πληρώνει καλά για να μην αποκαλύψω ποιά είναι) πέρυσι το καλοκαίρι στη Σκύρο. Tην έχω οικειοποιηθεί όμως μια και η έμπνευση ήταν δική μου.

Aυτή η μέδουσα βέβαια είναι νεκρή αλλά σας διαβεβαιώνω ότι οι “γιατροί” έκαναν ότι μπορούσαν για να την σώσουν  (κοινώς έζησα το δράμα του να με πρήζουν να την ξαναβάλουμε στη θάλασσα, γιατί υπέφερε έξω από το νερό).

Ήταν μαλακό το χώμα που την σκέπασε…

Greek lover

Και καθόμαστε ήρεμα ήρεμα στο τραπεζάκι μας χωρίς ιδιαίτερη όρεξη για σχολιασμό των γύρω μας. Έλα όμως που ακούγεται η φωνή του νεαρού από δίπλα “Ε, στη Δηλωτή… τι ακριβώς κάνουν τα ….”. Δεν θέλαμε και πολύ. Δίπλα μας ακριβώς ήταν ένα ζευγάρι που έπαιζε αρκετή ώρα ένα παιχνίδι με την τράπουλα. Δεν ήξεραν όμως τους κανόνες. Και οι ερώτησεις στο γκαρσόνι και όποιον ήταν εύκαιρος εκείνη την ώρα, έδιναν και έπαιρναν.

Και εμείς με κόπο συγκρατούσαμε τα γέλια μας… Αλλά τα συγκρατούσαμε. Εκεί που δεν αντέξαμε ήταν όταν μπαίνει στο μαγαζί (αλήθεια, αφού σε αυλή ήμασταν, μάλλον βγήκε…) ένας σχετικά νεαρός μεν , ψαρομάλλης δε συνοδευόμενος από μια κοπελίτσα αρκετά μικρότερη. Δεν ήταν η διαφορά ηλικίας (η οποία, δεν πολυφαινόταν) που μας κίνησε το ενδιαφέρον.

Το “παλικάρι” ήταν – κατά τα λεγόμενά του – ντόπιος και μάλιστα μηχανικός. Η κοπελίτσα από την άλλη, ήταν απλά μια τουρίστρια. Και άρχισε ο Ελληνάρας να της δείχνει τα διάφορα σπίτια και να της λέει ότι τα έχει χτίσει εκείνος και δώστου η κοπελίτσα τα “Ουάου…”. Και ο “δικός μας” επιδεικνυόταν, και επιδεικνυόταν…

Και κάπου εκεί μου κολλάει το άσμα “Greek lover, με τρίχα για πουλόβερ” και στο καπάκι το “Είναι μύθος, είναι μύθος το βασύτριχό σου στήθος” και λυθήκαμε πάλι στα γέλια.

Φτου!!! Mε αυτά και με εκείνα ξέχασα να ρωτήσω τον Πολύβιο τι σημαίνει η κάρτα STOP στο UNO. 🙂 🙂 🙂

Σκύρος: Πράξη δεύτερη (βουτιές κατά παραγγελία)

Η επόμενη μέρα – Κυριακή – ξεκίνησε λίγο περίεργα για τον περισσότερο κόσμο. Πήγαμε εκκλησία. Για την ακρίβεια πήγαμε στο μετόχι του Αγ. Γεωργίου, ένα μέρος που αγαπάμε πάρα πολύ. Εκεί είδαμε για άλλη μια φορά τον γραφικό μοναχό που πάντα ξεχνάω ότι μου θυμίζει τον Πανούση και πάντα σκάω τουλάχιστον ένα χαμόγελο όταν τον βλέπω και ο οποίος μας είπε 2 λόγια για το μοναστήρι του Αγ. Γεωργίου και τον σεισμό.

Την δεύτερη φορά που είχα πάει στην Σκύρο, ήταν αμέσως μετά τον σεισμό του 2001 που το μοναστήρι του Αγ. Γεωργίου είχε μεν καταστραφεί, όμως κανένας κάτοικος δεν έπαθε τίποτα. Τότε όλοι μιλούσαν (ακόμη μιλάνε δηλαδή) για θαύμα. Ο Αγ. Γεώργιος πήρε στην κυριολεξία πάνω του την καταστροφή. Η χώρα είναι έτσι χτισμένη που πραγματικά αν επέτρεπε να γίνουν ζημιές θα είχε καταστραφεί ολόκληρη (ένα ντόμινο).

Μάθαμε λοιπόν ότι ο σεισμός έγινε ξημερώνοντας της Αγ. Παρασκευής και του Αγ. Ερμολάου (άγιος στη Σκύρο) και αμέσως μετά από αγρυπνία που κάνει κάθε χρόνο ο μοναχός. Τελείωσε η αγρυπνία, έφυγε ο κόσμος και έγινε ο σεισμός, όπου κανείς δεν έπαθε τίποτα. Μας έπιασε ένα ρίγος…

Επειδή όμως βρισκόμασταν σε διακοπές ετοιμαστήκαμε γρήγορα για μπάνιο και συγκεκριμένα για τις πρώτες βουτιές κατα παραγγελία. Όσοι πικραμένοι είχαν μείνει στην Αθήνα και μας ζήτησαν να κάνουμε μια βουτιά και για αυτούς είχαν ειδικό κομμάτι στις βουτιές μας. Είδαμε επίσης ένα ερωδιό ή πάπια – ένα πουλί τέλος πάντων – να σουλατσάρει στα βραχάκια και έναν κύριο να ψάχνεται να δει μήπως έφυγε από… πάνω του.

Το βραδινό φαγητό (όπου κάναμε τις υπόλοιπες … βουτιές στη σαλάτα όμως) ήταν που αλλού… στο γνωστό στέκι.  Σήμερα λοιπόν γνωρίσαμε την οικογένεια της κυρίας Γκρίνια. Τέτοια γκρινιάρικη φωνή δεν θυμάμαι να έχω ακούσει ποτέ. Συνεχώς γκρι γκρι γκρι… Στον άντρα της, στο παιδάκι τους, παντού. Στον άντρα της:  \\\\\\\”Να πας να δεις τα ταψιά με τα φαγητά. Είσαι ο άντρας και πρέπει να το κάνεις. Όλοι οι άντρες που έχω βγει έτσι κάνουν\\\\\\\”. Και συνεχίζει στο κοριτσάκι \\\\\\\”Μην κάθεσαι έτσι (σαν κοριτσάκι που νυστάζει και βαριέται δηλαδή), θα γελάνε από τα άλλα τραπέζια. Και πηγαίνεις στις Ουρσουλίνες…\\\\\\\”.

Να μην ξεχάσω την επόμενη φορά να κάτσω από την πλευρά των αλλοδαπών.

Σκύρος: Πράξη πρώτη

Ώρα 7.45 το πρωί. Τα πράγματά μας – με την βοήθεια ενός νεαρού φαντάρου, να’ναι καλά το παιδί – μπαίνουν στο ΚΤΕΛ για Σκύρο. Για παραλία Κύμης δηλαδή όπου από εκεί θα μπούμε στον “Αχιλλέα” για να περάσουμε στη Σκύρο.

Το ταξίδι ήταν κάτι ανάμεσα σε κοιμάμαι, νυστάζω, ξυπνάω και τούμπαλιν. Φτάνοντας στη Σκύρο όλα τα προηγούμενα χρόνια – και είναι αρκετά – η καφετέρια που είναι κρεμασμένη στα βράχια υποδεχόταν το πλοίο με την μουσική από τον “Πόλεμο των Άστρων”. Αυτή τη φορά δεν το έκανε και μας έλειψε.

Φτάσαμε στα Μαγαζιά όπου αφήσαμε πρόχειρα τα πράγματα μας και οδηγηθήκαμε στη γνωστή ταβέρνα που κάθε χρόνο επισκεπτόμαστε. Όλα ήταν ίδια. Ο Πολύβιος (ιδιοκτήτης), τα φαγητά, οι παρέες (τελικά δεν πάω μόνο εγώ τόσο συχνά). Έλειπε βέβαια ο φίλος μας ο Δημήτρης (το γελαστό γκαρσόνι που έκανε τη διαφορά). Τα 3 πρώτα λεπτά κύλησαν ήρεμα. Αμέσως μετά όμως ξεκίνησε ένας πανικός γέλιου και ένας καταιγισμός από ατάκες…

Αρχίσαμε να θυμόμαστε όλα όσα έχουν γίνει τα προηγούμενα χρόνια στο συγκεκριμένο μαγαζί. Και έχουν γίνει πάρα πολλά…

Μετά το απογευματινό μπανάκι μας και τις απέλπιδες προσπάθειες να μπουν τα παπούτσια θαλάσσης (απέλπιδες μεν, ξεκαρδιστικές δε), απολαύσαμε το ηλιοβασίλεμα από το μπαλκονάκι μας. Είχαμε την πρώτη γνωριμία με την μικρή Τερέζα. Μια γνωριμία που θα σήμαινε πολλά στη συνέχεια…

Κλειστό λόγω … διακοπών!

Και φυσικά όχι διακοπών ρεύματος. Διακοπών καλοκαιρινών. Για ξεκούραση αυτή τη φορά.

Μόνο μια εβδομάδα όμως. Για τώρα. Η υπόλοιπη αργότερα. Και για να μην γκρινιάζετε και εσείς σας ενημερώνω ότι εγώ παίρνω την άδεια μου, σπαστά. Αυτό σημαίνει απλά ότι ναι, θα μου ευχηθείτε καλές διακοπές περισσότερες από μια φορές.

Ο προορισμός: Η πανέμορφη και πολυαγαπημένη Σκύρος. Έχω πάει αρκετές φορές. Μου αρέσουν πολλά πράγματα στη Σκύρο. Μα πιο πολύ μου αρέσουν οι άνθρωποι. Φιλόξενοι, ευγενικοί…

Δεν θα πω άλλα για το νησί ούτε για τους ανθρώπους. Μόλις επιστρέψω – ή και νωρίτερα αν ανακαλύψω κανένα internet cafe – θα σας περιγράψω το νησί και τις φετεινές διακοπές μου.

Προς το παρόν… καλή συνέχεια σε όσους μείνουν Αθήνα.

Υ.Γ. Αν σκάσουν μύτη οι … γνωστές διασημότητες θα σας ενημερώσω!