Το πιο σωστό… “λαθος”

Το ραδιόφωνο πήρε πρωτοβουλίες και άρχισε να ψάχνει μόνο του σταθμούς. Όταν δεν ακούω κάτι συγκεκριμένο, αυτό μου αρέσει. Χαλάρωσα λοιπόν και απόλαυσα το χρουτς χρουτς του ραδιοφώνου. Σταματάει σε έναν σταθμό που εκείνη την ώρα κάποιος μιλούσε. Α, δε θέλω τέτοια… Μουσική είπαμε να ακούσουμε όχι μπλα μπλα.

Τέλος πάντων, εκείνη τη στιγμή δε μπορούσα να αλλάξω σταθμό και έτσι άκουσα για λίγο τι είχε να πει ο καλλιτέχνης. Ανάμεσα στα άλλα είπε: – Ήταν ένα σωστό λάθος.

Ορίστε; Τι είπε ο άνθρωπος; Αμέσως όλοι οι μηχανισμοί δουλέματος άρχισαν να δουλεύουν στο φουλ. Επαναλάμβανα την ατάκα για μπορέσω να την… “τσακίσω”. Η επανάληψη λένε είναι μητέρα της μάθησης και έτσι εγώ λέγοντας λέγοντας και ξαναλέγοντας την φράση, άρχισα να την σκέφτομαι. Είμαι σίγουρη ότι ο καλλιτέχνης δεν την είχε σκεφτεί τόσο πολύ πριν την ξεστομίσει…

Μπορεί ένα λάθος να είναι σωστό; Πόσες φορές έχουμε κάνει κάτι που όλοι θεωρούν λάθος, και όμως είναι το πιο σωστό; Πόσες φορές έχουμε “επιτρέψει” ένα λάθος στη ζωή μας για να μην πληγώσουμε κάποιον και όμως τελικά καταλήγει να είναι το σωστό; Αυτές οι ερωτήσεις – απορίες είχαν συγκεκριμένα παραδείγματα και πραγματικά με τρόμαξε η σκέψη ότι ναι είχε δίκιο. Μπορεί ένα “λάθος” να είναι σωστό.

Τις σκέψεις μου διάκοψε μια ανεγκέφαλη η οποία οδηγώντας ανάμεσα στις 2 μοναδικές λωρίδες του δρόμου, άνοιξε το παράθυρου του οδηγού και πέταξε με μίσος στην ίδια ευθεία, όχι χαμηλά, ένα κουτάκι αναψυκτικό το οποίο ήταν γεμάτο και φυσικά δεν είχε δει αν περνάει κάποιο μηχανάκι ή πεζός ή οδηγός άλλου αυτοκινήτου (εγώ) που θα μπορούσε να προκαλέσει ατύχημα… Άσχετο!