Καλα κρυμμένα μυστικά

Η Α. ήταν καλόβολη και ίσως – αφελής. Ήταν παιδί. Κυριολεκτικά. Με μονοψήφιο αριθμό στην ηλικία της. Λίγο πιο ανεξάρτητη από τα υπόλοιπα παιδιά. Φαινομενικά τουλάχιστον. Πολύ αργότερα κατάλαβε ότι απλά είχε μεγαλύτερη αλυσίδα που την κρατούσε δεμένη και έτσι δεν το καταλάβαινε τότε.

Η Α. λοιπόν κυκλοφορούσε μόνη της στη γειτονιά χωρίς να φοβάται τίποτα και κανέναν. Της είχαν πει οι γονείς της να προσέχει στο δρόμο και να μην παίρνει καραμέλες από αγνώστους. Τα τηρούσε και τα δύο ευλαβικά. Δεν της είπαν όμως ποτέ γιατί. Καραμέλες από αγνώστους δεν έπαιρνε. Δεν χρειαζόταν. Σε όλες τις βόλτες της περνούσε από ένα συγκεκριμένο σημείο όπου ήταν το μαγαζί του Δ. Ο Δ. λοιπόν της έδινε πάντα καραμέλες. Κάτι ροζ με ζάχαρη γύρω γύρω. Πολύ της άρεσαν. Γιαυτό και πάντα έκανε κύκλο για να περάσει από το μαγαζί του.

Δεν ήταν κάτι μυστικό. Ο Δ. ήταν οικογενειακός φίλος. Ήταν καλός άνθρωπος. Όλοι το ήξεραν. Δεν ανήκε στην κατηγορία των αγνώστων. Της φώναζαν οι γονείς της να μην γίνεται ενοχλητική αλλά εκείνος έλεγε ότι δεν τον ενοχλεί και έτσι πήγαινε. Δεν έλεγε όλες τις φορές ότι έφαγε καραμέλα ή ότι πέρασε για να μην την μαλώσουν.

Το μαγαζί είχε μια πολύ συγκεκριμένη μυρωδιά (ταίριαζε με το είδος των υπηρεσιών που προσέφερε) και είχε κάποια εντυπωσιακά μηχανήματα. Πολλές φορές του ζητούσε να της δείξει πως δουλεύουν. Υπήρχε ένα σκαλάκι που έπρεπε να πατήσει για να φτάσει το μηχάνημα. Δεν έφτανε. Περίμενε… Κάθε φορά δοκίμαζε αν ψήλωσε και αν τώρα φτάνει. Κάθε βδομάδα.

Η Α. ήταν αρκετά ανεπτυγμένη οπότε σε μερικές εβδομάδες τα κατάφερε να φτάσει το μηχάνημα. Αυτό ήταν! Τώρα μπορούσε να μάθει να το χρησιμοποιεί. Την βοηθούσε λίγο στην αρχή αλλά μετά μπορούσε μόνη της.Η χαρά της ήταν απερίγραπτη. Τώρα πια ο λόγος που πήγαινε τρέχοντας στο μαγαζί δεν ήταν οι καραμέλες αλλά το τεράστιο μηχάνημα. Της έδειχνε πως να το χρησιμοποιεί. Ερχόταν πολύ κοντά της. Ο ενθουσιασμός της ήταν τεράστιος. Δεν την ενοχλούσε κάτι. Δεν υποψιαζόταν κάτι. Ήταν ένα παιδί. Με μονοψήφιο αριθμό στην ηλικία της.

Κάποια στιγμή και ενώ της έδειχνε ένα μηχάνημα στο πίσω μέρος του μαγαζιού, της λέει, δε νομίζω να λες στους γονείς σου ότι σου δείχνω τα μηχανήματα και σε μαλώσουν. Δεν τους το έλεγε. Ήθελε κάποια στιγμή να τους κάνει έκπληξη. Όμως για έναν περίεργο λόγο ο τρόπος που της το είπε την ταρακούνησε λίγο.

Τα χρόνια περνούσαν. Πλέον ήταν ξεκάθαρο ότι ο Δ. την άγγιζε σε σημεία που δε θα έπρεπε. Το περίεργο ήταν ότι ένιωθε άνετα. Το είχε συνηθίσει; Φοβόταν; Ποτέ δεν μπόρεσε να το κάνει ξεκάθαρο μέσα της. Δεν μιλούσε σε κανέναν. Πίστευε οτι δεν ήταν κατι περίεργο; Ένιωθε αποδεκτή. Γυναίκα. Πίστευε ότι μεγάλωσε. Μετά τον Δ. εμφανίστηκαν άλλα 2 άτομα από το φιλικό και οικογενειακό της περιβάλλον. Ήταν λίγο μεγαλύτεροι από εκείνη. Πιο κοντά στην ηλικία της. Ένιωθε καλά. Αποδεκτή.

Δεν το ήθελε πάντα. Αλλά είχαν τον τρόπο τους να την πείθουν ότι δεν φταίνε, τους προκαλεί. Η Α. ήταν πάντα αγαπητή σε όλους αλλά δεν είχε σχέσεις με παιδιά της ηλικίας της. Δεν ανήκε στα πρότυπα της εποχής. Το ότι προκαλούσε λοιπόν και γινόταν ποθητή από μεγαλύτερους την εξιτάρε. Ή έτσι την είχαν πείσει οτι συνέβαινε. Δεν το έμαθε ποτέ.

Κάποια στιγμή οι συνθήκες την απομάκρυναν από όλους αυτούς τους ανθρώπους. Το κακό όμως είχε ήδη γίνει. Όλες της οι σχέσεις ήταν αποτυχημένες. Πίστευε ότι όποιος την πλησίαζε ήθελε το ίδιο πράγμα. Δεν άξιζε κάτι άλλο. Αν κάποιος ήταν τρυφερός, το έκανε για συγκεκριμένο λόγο. Και όσες φορές δε συνέβαινε αυτό, προσπαθούσε να επισπεύσει τις διαδικασίες με καταστροφικά αποτελέσματα.

Δεν ήθελε να κάνει έρωτα γιατί πίστευε ότι θα κατέληγε σε οίκο ανοχής κάποια στιγμή και γιαυτό προσπαθούσε να το καθυστερήσει. Αναζητούσε την αγκαλιά και το χάδι αλλά όταν το έπαιρνε ήξερε οτι πρέπει να δώσει αντάλλαγμα. Και έτσι κατέστρεφε με τον τρόπο της όλες της τις σχέσεις.

Δεν είχε μιλήσει σε κανέναν. Πάλευε μόνη της να ξεδιαλύνει όλο αυτό το θολό τοπίο που ήταν ανάμνηση απο την παιδική της ηλικία. Σε πολλά σημεία έχει κενό. Άμυνα; Ίσως.

Προσπάθησε να το τακτοποιήσει μέσα της. Να συγχωρέσει. Να το αφήσει πίσω της. Πάντα όμως εμφανιζόταν μαζί με τα πρώτα της σκιρτήματα. Ήξερε πως έπρεπε να το αντιμετωπίσει. Κατάματα. Να σταματήσει να κατηγορεί τον εαυτό της. Να προχωρήσει μπροστά.

Και τότε μου μίλησε. Η αρχή έγινε…

Καλοκαιρινές αναμνήσεις.

Καλοκαίρι 1997. Γυρίζω από τη δουλειά. Δύσκολη μέρα. Μιλάω με 2-3 φίλους στο σταθερό (ναι δεν είχα κινητό τότε) και αφού δεν κανονίσαμε τίποτα, αράζω στο μπαλκόνι.

Ωρα 8.45 χτυπάει το τηλέφωνο.

– έλα, τι κανεις τώρα;

– εεεε δεν άλλαξε κατι το τελευταίο μισάωρο. Τιποτα.

– ωραια. Ετοιμάσου. Έρχομαι να σε παρω να παμε σινεμά.

-δεν προλαβαίνουμε. Αρχίζει σε λιγο. (Ουτε καν τι παιζει…).

– εχει προβολή στις 11.

– εεεεε

-εκτός αν θες να πάρεις χαμπάρι αυριο οτι έχασες τον «γάμο του καλύτερου μου φίλου» και στενοχωρηθείς.

– ετοιμάζομαι!!

(Τελικα τον πραγματικό γάμο τον έχασα αλλα αυτο θα ειναι σε άλλο challenge).

Top 10 φαγητών και γλυκών

Το στοιχείο μου. Λατρεύω και τα γλυκά και τα φαγητά. Πιο πολύ όμως μου αρέσει να τα μοιράζομαι με αγαπημένα πρόσωπα. Παίζει λοιπόν μεγάλο ρόλο όχι μόνο το τι θα φάω αλλά με ποιον. Και πολλές φορές και του που.

Η λίστα μου λοιπόν περιλαμβάνει αγαπημένα φαγητά και γλυκά απο συγκεκριμένα μαγαζιά ή μαγειρεμένα απο συγκεκριμένους ανθρώπους. Η σειρά είναι εντελώς τυχαία.

1. Φωλιά με αυγά και πατάτες αλλά και συκώτι τα δυο πιο αγαπημένα μου πιάτα σε μαγαζί στο περιστέρι
2. Κοτόπουλο με κρέμα γάλακτος και μανιτάρια απο το μαγαζί με την ωραιότερη θέα στην κηπούπολη
3. Πάπια με ανανά απο αγαπημένο μαγαζί στον Κεραμεικο
4. Φλαουνες από την Καλλιόπη
5. Καρυδόπιτα. Γενικώς. Αρκεί να είναι ομοιόμορφα και όσο πρέπει σιροπιασμένη
6. Παβλοβα. Γενικώς.
7. Φωλιά καραμέλας απο μαγαζί στην Ερυθραία που δυστυχώς έκλεισε.
8. Brunch στη Σιφνο
9. Ρεβύθια στο φούρνο στα Ήλια
10. Ο,τιδηποτε είναι φτιαγμένο με αγάπη ειδικά για μένα.

Ελπίζω μόνο να μην υπάρχει #daily_challenge φάε τη λίστα με τα αγαπημένα σου σε μια μέρα!!

Ταξίδι στο χρόνο

Πριν πολλά χρόνια με κάλεσε μια φίλη στο πάρτυ της. Περάσαμε υπέροχα και στο τέλος μας χάρισε απο ενα cd (είπαμε πολλά χρόνια πριν) με τραγούδια που είχε επιλέξει. Σαν δώρο, για να θυμόμαστε εκείνη τη μέρα. Μου φάνηκε πολύ τρυφερό σαν κίνηση.

Η ανάμνηση αυτή ήρθε όταν φέτος, έλαβα «δώρο» ενα καινούργιο άλμπουμ που συμπτωματικά συνέπεσε με τη γιορτή του φίλου που μου την χάρισε.

Και βάζω να το ακούσω. Ψυχαναγκαστική γενικά, δεν ξέρω πως το κατάφερα και άκουσα πρώτο, το πέμπτο τραγούδι. Και κόλλησα. Άσχημα. Το άκουγα συνέχεια. Ήθελα να ακούσω και τα υπόλοιπα αλλά αυτό κάτι είχε που δε με άφηνε να ξεκολλήσω.

Σύγχρονο τραγούδι που όμως με πηγαίνει πίσω στην εφηβεία. Στα παρτυ, στα μπλουζ, στους πειρατικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς.

Σας αφήνω να το απολαύσετε…