Έξω από το χορό…

… πολλά τραγούδια λένε. 

Αν δεν έχετε δοκιμάσει να χορέψετε το αγαπημένο σας τραγούδι και να θέλετε να το τραγουδήσετε ταυτόχρονα ίσως να μην καταλάβετε τι ακριβώς εννοεί η παροιμία. Το σημείο που έχετε φτάσει στο κορύφωμα του τραγουδιού και ξαφνικά κόβετε η ανάσα σας και δεν μπορείτε ούτε να χορέψετε ούτε να τραγουδήσετε καλά, όμως το παλεύετε. Όσοι είναι εκτός του χορού, μπορούν να τραγουδούν το αγαπημένο σου τραγούδι και πολλά άλλα και να σου λένε μα γιατί δεν μπορείς;… Και νιώθετε οτι κάτι δεν κάνετε καλά. Ότι εσείς φταίτε… Μέχρι να σας πει κάποιος «Κράτα ανάσες». Και τότε συνειδητοποιείς οτι δεν μπορείς να τα κάταφερεις και οτι εσύ πρέπει να «κρατήσεις ανάσες». Κανείς άλλος. Κυριολεκτικά. 

Και μεταφορικά το ίδιο περίπου είναι. Προσπαθείς να είσαι καλός σε όλα. Ταυτόχρονα. Καλή μάνα, καλή κόρη, καλή αδελφή, καλή σύζυγος, καλή υπάλληλος, καλή φίλη, καλή γενικώς… Και φτάνεις σε ένα σημείο που φυσικά δεν είσαι καλή σε όλα αυτά και όλοι παραπονιούνται και προσπαθούν να σε γεμίσουν τύψεις γιατί δεν είναι η πρώτη σου προτεραιότητα. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι τελικά εσύ δεν είσαι καλά. Και όσο εσύ δεν είσαι καλά, τόσο δεν πρόκειται να είσαι καλή σε όλα τα άλλα. Και δημιουργείτε ένας φαύλος κύκλος που κανείς δεν είναι ευχαριστημένος. Και όλοι έχουν μια άποψη για το πως θα γίνεις καλύτερη. Σε σχέση με το ρόλο που τους αφορά. 

Μέχρι τη στιγμή που θα βρεθεί κάποιος να σου πει «κράτα ανάσες». Κάνε λίγο πίσω να σκεφτείς τον εαυτό σου. Να πάρεις δυνάμεις, να γεμίσεις μπαταρίες, να ζήσεις. 

Αρκεί να βρεθεί.